سالیانی است که صحبت روشنفکر مآبانه‌ای از طرف عده‌ای نادان یا خائن بین مردم جامعه شایع می‌شود، که چرا این‌قدر دیگران را برای خودتان دشمن می‌پندارید و مرگ‌ها را سرازیر برخی کشورها می‌کنید، چرا با دشمنانتان صلح نمی‌کنید و با صلح و آرامش زندگی نمی‌کنید، آیا نمی‌شود با محبت و عشق به اهل‌بیت علیهم‌السلام زندگی کرد و با دشمنانش کاری نداشت و به یک تنفر ساده نسبت به دشمنان اهل‌بیت گذشت؟؟ چرا با حسن ظن پیش نرویم و سوءظن نسبت به دیگران را کم کنیم و دشمنی‌های ماقبل را کنار نگذاریم؟حال اینکه خود کسانی که ابتدا این سخن شیظانی را بر زبان جاری میکنند،به راحتی خونریزی میکنند و مردم بی پناه را مورد حمله قرار می دهند.
این عده یا نمی‌دانند یا خودشان را به نادانی زده‌اند که یکی از عوامل رشد انسان عداوت است و این عداوت با دشمنان هر جایی که متوقف شود رشد متوقف می‌شود و غی و اغواء شدن و فساد شروع می‌شود. وقتی که خداوند متعال آدم ابوالبشر را از جایگاه خودش پایین می‌آورد می‌فرماید: «قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ» (سورۀ بقره، آیه ۳۶) خداوند متعال در حین هبوط آدم به او می‌فهماند که تو در زمین اعداء و دشمنانی داری و باید با آن‌ها عداوت کنی و سوءظن نسبت به آن‌ها داشته باشی. غَی همان گزاره‌ای است که شیطان قسم یاد کرده است که همۀ انسان‌ها را به آن مبتلا کند و برای همه برنامه‌ای دارد «فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ» (سورۀ ص، آیه ۱۸۲) که حتی برای عباس بن علی هم برنامه می‌ریزد و از طریق شیاطین انسی «مِنَ الْجِنَّهِ وَالنَّاسِ» (سورۀ ناس، آیه ۶) می‌خواهد به اغواگری بپردازد. شیطان و طاغوت و حزبشان برای دشمنی‌شان برنامه دارد حالا چه انسان سوءظن داشته باشد و چه حسن‌ظن. و باز هم خداوند در آیه ۱۱۷ سورۀ طه به وضوح می‌فرماید «هَذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَ لِزَوْجِکَ»؛ صحبت بر سر شخص حضرت آدم نیست که چون او پیامبر است او را فریب دهد بلکه این عداوت با زوجۀ آدم هم هست، عداوت و دشمنی با انسان است نه با شخص حضرت آدم و برای همۀ انسان‌ها برنامه‌ی دشمنی دارد تا آنجا که می‌فرماید: «فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَانُ» (سورۀ طه، آیه ۱۲۰) که این وسوسه به یک‌باره نبوده است بلکه با مدیریت و برنامۀ پله به پله صورت گرفته است تا آنجا که می‌فرماید: «وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى» (سورۀ طه، آیه ۱۲۱) غوی یعنی رشدش متوقف شد چون آدم، احساس عداوت نسبت به شیطان را جدی نگرفته است لذا رشدش متوقف و غی و اغواء شد. مردم کوفه کاملاً اباعبدالله را دوست داشتند و بر اساس همین حُب، چندین هزار نامه نوشته‌اند و دعوت کرده‌اند از امام که به کوفه بیایند ولی آن‌ها عداوت و دشمنی با یزید و عبیدا… را جدی نگرفتند و کاملاً آن‌ها را دشمن ندانستند لذا فریب خوردند و اغواء شدند. مراد از آیۀ «اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ» این است که شما در دشمن‌گیری و عداوت کم‌کارید و هبوط کنید و به دنیا بروید و تمرین کنید عداوت با دشمنان قسم‌خورده را.